Arbitrage | Tocht en kou rond schuifpui en voordeur

Aan de schuifpui en de voordeur van zijn woning worden diverse herstelwerkzaamheden verricht, maar de opdrachtgever is nog altijd niet tevreden. Hij klaagt over tocht en kou. Volgens de aannemer zijn er geen gebreken meer. Blijft het oordeel van de arbiter over.

Twee jaar na oplevering van een woning zijn er problemen rond de schuifpui en de voordeur. Gebreken die de aannemer netjes oplost. Maar niet tot volle tevredenheid van de opdrachtgever. Volgens hem zit de schuifpui aan de achterzijde van de woning scheef in het kozijn, loopt die stroef en tocht het. De voordeur trekt krom als er grote temperatuurverschillen zijn tussen binnen en buiten. Er ontstaat dan een kier van circa 2 centimeter tussen de voordeur en het kozijn. Met als gevolg dat de deur stroef opent en sluit, en het er tocht en koud is. Herstel is ondertussen geen optie meer: hij wil dat de voordeur en de schuifpui worden vervangen. En anders graag een schadevergoeding.

Gebreken zijn er niet meer, aldus de aannemer. Een deskundige heeft dat ook vastgesteld.

Schuifpui

De arbiter bezichtigt allereerst de schuifpui. De bovenzijde van het schuivende deel loopt weliswaar niet volledig parallel aan de onderzijde van het kozijn, maar de afwijking is nauwelijks zichtbaar. Hij schat – met het blote oog – nog geen 2 millimeter over de lengte van het schuivende deel. Ruimschoots binnen de normen.
De deur loopt ook soepel over de rails. Alleen de laatste paar millimeters moet hij enige kracht zetten om de deur volledig te sluiten, tot de rubbers worden aangedrukt. Maar dat hoort zo. In gesloten toestand drukt de schuifpui voldoende in de rubbers. Van luchtlekkages die zijn aan te merken als een gebrek is geen sprake. Waarbij hij opmerkt dat partijen ook geen volledig luchtdichte sluiting zijn overeengekomen.

Kortom, met de schuifpui is niets aan de hand. Die vordering wordt afgewezen.

Tocht?

Dan wordt de voordeur bekeken. Die vertoont nauwelijks kromming en sluit correct in de rubbers. Wel is het mogelijk om de deur aan de bovenkant van de sluitzijde iets in te drukken als de driepuntssluiting niet wordt toegepast. Maar volgens de arbiter is dat inherent aan grote deuren als deze en vormt dat in beginsel geen gebrek. Het slot opent en sluit soepel. En ook luchtlekkages is de arbiter niet tegengekomen.

‘Bij grote temperatuurverschillen kan hij zijn vinger tussen de deur en het kozijn steken’

Filmpje

De opdrachtgever brengt een filmpje van de voordeur in, gemaakt tijdens grote temperatuurverschillen tussen binnen en buiten. Daarop is te zien dat hij relatief eenvoudig een vinger tussen de deur en het kozijn kan steken aan de bovenkant van de sluitzijde.

Dit kan er op duiden dat er tijdens grote temperatuurverschillen wél gebreken zijn. Omdat er nog herstelwerkzaamheden zijn verricht nadat de video-opnamen zijn gemaakt, wil de arbiter een meting laten doen. Op het moment dat de temperatuur tussen binnen en buiten flink verschilt.

Meting

Een deskundige verricht die metingen bij een buitentemperatuur van ruim boven de 30 graden Celsius, na meerdere dagen van 18 tot 20 graden Celsius. Hij stelt een holling/bolling van maximaal 1 millimeter vast. De deur sluit in ieder geval tegen het binnenste deel van de dubbele tochtprofilering. Zoals het hoort.

Daarmee voldoet de deur aan de eisen en wordt ook deze vordering afgewezen.

Financiën

De opdrachtgever wordt voor de volle 100 procent in het ongelijk gesteld. En hoeft geen cent van de proceskosten à 7.993,26 euro te betalen. De opdrachtgever krijgt een rekening van 370 euro. Zijnde de aanvraagkosten van dit proces, dat een woningborggeschil is.

Bewerkt naar het desbetreffende verslag van de Raad van Arbitrage

Geschilnummer 81.522

Tekening: Tony Tati/Pennestreek