Sinds de oplevering van zijn woning treedt na elke regenbui lekkage in de dakkapel op. Vervanging van de buitenbekleding van de zijwangen en aanpassingen aan de constructie leveren geen verbetering op. De bewoner laat het er niet bij zitten.
Het betreft een tussenwoning met een lessenaarsdak – circa 10,5 m lang plus twee keer een overstek van circa 2 m – ter hoogte van de tweede verdieping. In het flauw hellende achterdakvlak van circa 22 graden bevindt zich een houten dakkapel met een plat dak. De kapconstructie van de woning is samengesteld uit: een zware houten gording en een (dragend) knieschot, geïsoleerde prefab dakelementen en vlakke keramische dakpannen. Deze laatste zijn verankerd rondom de dakkapel en dakdoorvoer.
Een deskundige heeft eerder al geconstateerd dat in de dakvlakken aan de linker- en rechterzijde van de dakkapel vochtsporen aanwezig zijn. Deze zijn aan de linkerzijde zichtbaar langs de bouwmuur en achter het knieschot in de lengterichting van het dakvlak, ongeveer 20 cm uit de dakdoorvoer van de mechanische ventilatie (circa 50 cm uit de bouwmuur). Op de aansluitende bouwmuur zijn eveneens vochtsporen op het behang waarneembaar. De linker zijwang van de dakkapel vertoont een verticaal vochtspoor. Achter het knieschot – op de hoogte van de vochtstrook – is een extreem hoog vochtpercentage gemeten. De schimmel tiert hier welig. In het dakvlak aan de rechterzijde van de dakkapel manifesteert zich een vochtplek in de breedterichting.
In de uitgevoerde situatie ontstaan op de tweede verdieping vochtplekken in de dakelementen en druppelt het lekwater aan de buitenzijde van de woning achter de goot naar beneden. Deze lekkages wijzen er volgens de deskundige op dat de dakbedekking met de aansluitingen en de waterkerende dampdoorlatende folie onvoldoende waterdicht zijn uitgevoerd. Aan de rechterzijde van de dakkapel is de ruimte tussen de gezaagde dakpannen en de zijwang van de dakkapel te gering. Zijn conclusie: wat de gebreken betreft voldoet de dakkapel niet aan artikel 6.2 en 6.3 van de geldende garantienormen.
De arbiter neemt de bevindingen en conclusie van de deskundige over. De aannemer moet de gebreken zodanig herstellen dat alsnog wordt voldaan aan de garantienormen. In elk geval moet de verholen goot breder worden gemaakt met voldoende opstand, de kunststof dakdoorvoer moet waterdicht aansluiten c.q. de afvoer moet opnieuw worden aangebracht, en de daktrim moet met voldoende lengte worden verlengd.
De aannemer – voor 100 procent in het ongelijk gesteld – betaalt de proceskosten à 5.079,09 euro.
Bewerkt naar het desbetreffende verslag van de Raad van Arbitrage
Geschilnummer 80.488
Tekening: Pennestreek/Tony Tati
Dit artikel verscheen in april 2014 in het blad Aannemer. Klik hier voor een (proef)abonnement.
Discussie zien we graag op Aannemervak, maar wel met respect voor elkaar. Wij vragen daarom om onder volledige naam te reageren. Lees onze andere regels voor discussie hier. Met het plaatsen van een reactie verklaart u zich akkoord met deze regels.