Vakmanschap is een breed begrip. Maar binnen Bewuste Bouwers hanteren we wel de pijler ‘Vakmensen’. Hoe beoordeel je of je te maken hebt met vakmensen? Hoe meet en weet je of iemand een vakman of -vrouw is tijdens de bouw van een project. En als je het al weet, hoe faciliteer je deze mensen dan zodat ze optimaal kunnen werken zonder ongelukken of incidenten?
Als we kijken naar de uitdagende opgaven, dan is daar veel voor nodig. Welke mensen kunnen bijvoorbeeld windmolens bouwen, in parken, op zee of op het land? Wie kunnen bruggen renoveren, zowel in staal als in beton of juist vernieuwen met kunststof? Welke kennis en capaciteit hebben we beschikbaar en nodig voor het verduurzamen van alle sociale huurwoningen in het land? Wie zijn in staat om binnenstedelijk de rioleringen en kademuren te vervangen, zonder extra overlast te creëren?
De praktijk is vaak weerbarstig. Laatst verzorgde ik een korte training bij een aannemersbedrijf, waar een van de deelnemers, een wat oudere man, boos en verbitterd was. Hij vond het allemaal onzin; “Hoezo veilig werken, hoezo vakmensen?” Hij weigerde het handboek, dat ik hem gaf, aan te nemen.
Na afloop van de training zocht ik hem op en vroeg hem om advies om aan goede vakmensen te komen. Dat was de juiste knop: hij ging los en meende dat het zijn tijd wel zou duren, als 63-jarige. Hij was zijn leven lang al timmerman, maar zoals het nu gaat, had hij het niet eerder meegemaakt. Hij krijgt op een klus, zo vertelde hij mij, drie mensen mee van drie verschillende nationaliteiten, die in zijn ogen nog geen hamer kunnen vasthouden. Ze verstaan elkaar niet, hij kan geen instructies geven en ze lopen hem in de weg. Zijn baas had geen andere oplossing voor hem, dit was waar hij het mee moet doen. De man heeft de drie ‘vakmensen’ van het werk gestuurd. “Ik doe het liever alleen, dan weet ik precies wat ik moet doen. Het gaat veel sneller en is ook een stuk veiliger.”
Daar heb ik nog lang over nagedacht. Want, dit is de praktijk! Dit is waar we mee te dealen hebben, ondanks keurmerken, certificaten, handboeken, vinklijstjes, goede bedoelingen. En dat is waar we heen willen voor de toekomst: vakmensen zoals deze timmerman, die weten wat ze moeten doen en dat ook kunnen en er voor gaan staan. Dat betekent dat we de sector aantrekkelijker moeten maken voor de jeugd en voor mensen die zich willen laten omscholen. Dat we meer luisteren naar de werkvloer. Snappen waar vakmensen tegenaan lopen en samen nadenken over fatsoenlijke oplossingen.
Vakmensen zijn schaars en zouden in meester-gezel combinaties veel meer kunnen betekenen. En voor arbeidsmigranten zijn voorwaarden nodig, zodat zij doordat zij de taal niet beheersen en onze mores niet kennen, geen onnodige risico’s lopen. We hebben dus nog heel veel te doen, maar alles begint bij bewustwording.
Anneke Witte is directeur a.i. bij Bewuste Bouwers, aanjager van een beter imago voor de bouw. Dat begint bij de bouwplaats. Bij het bouwhek houdt de wereld niet op, maar begint hij juist. Lees alle blogs van Anneke Witte.
Discussie zien we graag op Aannemervak, maar wel met respect voor elkaar. Wij vragen daarom om onder volledige naam te reageren. Lees onze andere regels voor discussie hier. Met het plaatsen van een reactie verklaart u zich akkoord met deze regels.