Slechte winter

Als u de kop van deze column leest, denkt u natuurlijk dat ik tijdens de winter in Rusland ben geweest. Dat is niet zo. Ik zal u uitleggen waarom ik aan een slechte winter denk.

Normaal hebben we in de winter twee tot vier weken problemen met het weer, met vorstverlet tot gevolg. De productie valt dan vooral in de nieuwbouw soms volledig stil. Doorgaans kosten de eerste drie maanden van het jaar geld en lopen we deze achterstand tijdens de rest van het jaar langzaam in. Om hopelijk aan het eind ervan nog iets te verdienen. Dit jaar was het weer prima en konden we in algemene zin goed doorwerken tijdens de winter. Waarom dan toch een slechte winter?

Bij een winter met vorst is er in maart en april altijd een piek in de faillissementen. Nu was dit niet het geval en draaien financieel slechte bedrijven nog steeds door. Omdat we een overcapaciteit hebben in de bouw, blijft dit extra problemen geven met het prijsniveau. Willen we deze bedrijfstak gezond maken, dan moet er evenwicht zijn in vraag en aanbod. Zo lang het aanbod groter is dan de vraag, blijven de prijzen slecht. Regelmatig hoor ik in gesprekken met directies van bedrijven, dat een werk voor tien procent minder weggaat dan zou moeten.

Door het ‘wegvallen’ van de twee tot vier weken vorstverlet zijn er bedrijven die dat op dit moment merken in hun portefeuille. Er ontstaat een gat in de continuïteit van de uitvoering van werken. Dezelfde twee tot vier weken zorgen er dit jaar ook voor dat we vier tot acht procent meer omzet in de bouw kunnen realiseren. Omdat werk er gewoon niet is, werkt dit wederom negatief op de prijzen.

In de media verscheen recentelijk het bericht dat veel bedrijven die tot de top 50 van de grootste bouwbedrijven behoren, er financieel slecht voor staan. Dit klopt volledig met mijn bevindingen. Ik houd dezelfde media goed in de gaten de komende maanden. In mei is het vakantiegeld uitgekeerd en hiermee waarschijnlijk het laatste stukje financiële reserve.