Als door lekkage in de parkeergarage het dak en de voorruit van zijn auto schade oplopen, is de bewoner van het bijbehorende appartementencomplex er helemaal klaar mee. De op het matje geroepen aannemer weigert echter herstel aan het werk van een ander uit te voeren.
Een aannemer bouwt een appartementencomplex, bestaande uit twee aparte gebouwen die met elkaar zijn verbonden door een corridor. Onder een gedeelte van de bovenbouw bevindt zich een parkeergarage. Met op het dak een multifunctionele ruimte inclusief kas; een zogeheten ‘orangerie’.
Maar de garage lekt. Al een tijdje. Precies boven één van de twee parkeerplaatsen van een woningeigenaar. Als blijkt dat het water vermengd met agressieve stoffen de lak van zijn autodak en de voorruit heeft aangetast, is het voor hem welletjes. Blijkbaar is het dak van de garage onvoldoende geïsoleerd, waardoor hemelwater op meerdere plaatsen vrij spel heeft. Aangezien de aannemer de garage heeft gebouwd, moet hij de lekkage ook repareren.
Waterkering
De vakman ontkent de wateroverlast niet, maar heeft er een andere theorie over. De lekkage is namelijk afkomstig vanuit de orangerie bovenop de parkeergarage. In de kern komt het er op neer dat er onvoldoende waterkerende voorzieningen zijn opgenomen tussen de multifunctionele ruimte en het dak van de garage. Door gebrek aan een fatsoenlijke waterkering kan het water via de niet-waterdichte betonlaag in de parkeergarage komen.
Alleen heeft hij de orangerie niet gebouwd. De Vereniging van Eigenaren heeft daarvoor een derde persoon ingeschakeld. Voor zijn ontwerp- en/of uitvoeringsfouten is de aannemer niet verantwoordelijk. Laat staan dat hij het prutswerk van een ander gaat herstellen.
‘Bij harde wind kan regenwater door opstuwing de betonconstructie binnendringen’
Wijkende hoeken
Lekkagesporen en actieve lekkages aan de onderzijde van het dak zeggen de arbiter al één ding: de lekkage is nog niet verholpen. Bij bezichtiging van de orangerie stuit hij op slecht aansluitende en wijkende inwendige hoeken van de corridors en het kasgedeelte. Aan de onderzijde van de inwendige hoeken ligt opgehoopt vuil – bladeren en grond – vermengd met restanten water.
De openstaande hoeken staan in direct contact met de, achter de opstaande betonrand gelegen, betonlaag. Dat was geen punt geweest als die betonvloer was voorzien van een bitumineuze dakbedekking. Maar dat is niet het geval. Nu kan regenwater bij harde wind door opstuwing de betonconstructie binnendringen. Met lekkage in de parkeergarage tot gevolg.
Derde persoon
Met het door de aannemer gerealiseerde dak van de parkeergarage is niets mis. Niet met de isolatie en al helemaal niet met de daarop rondom de orangerie aangebrachte bitumineuze dakbedekking. Die loopt netjes door tot aan de betonnen randen. Pas na die randen gaat het mis. Door toedoen van degene die de orangerie heeft gerealiseerd. Die derde persoon is zelf verantwoordelijk voor zijn daden. In dit geval gebreken. De aannemer heeft hier niets mee te maken.
Ofwel: de klacht van de auto-eigenaar wordt afgewezen.
Balans
Rest de arbiter niets anders dan de financiële balans op te maken. De aannemer heeft z’n gelijk gekregen; de woningeigenaar heeft niets met de zaak bereikt. Omdat het een woningborggeschil betreft, hoeven beide partijen geen proceskosten te betalen. Kosten die zijn opgelopen tot 6.535,51 euro. De bewoner gaat niet vrijuit: aangezien hij voor minstens 75 procent in het ongelijk is gesteld, moet hij de aanvraagkosten à 380 euro afrekenen.
Bewerkt naar het desbetreffende verslag van de Raad van Arbitrage
Geschilnummer 81.692
Tekening: Tony Tati/Pennestreek
Discussie zien we graag op Aannemervak, maar wel met respect voor elkaar. Wij vragen daarom om onder volledige naam te reageren. Lees onze andere regels voor discussie hier. Met het plaatsen van een reactie verklaart u zich akkoord met deze regels.