Vlekvorming in en hoogteverschil tussen de vloertegels in de woonkamer, keuken, gang en badkamer van zijn nieuwe woning; de eigenaar ergert zich er groen en geel aan. De aannemer moet het ontgelden. Of dat terecht is, beslist de arbiter.
De woningeigenaar klaagt over vlekvorming in de vloertegels in de woonkamer, gang en keuken (hierna: de begane grond), en in de badkamer. Onder de eetkamertafel is een vloertegel ongelijk gelegd en achter de voordeur is de hele tegelvloer scheef. Hij eist herstel, dan wel vervangende schadevergoeding. Aangezien de vervaltermijn voor verborgen gebreken is verstreken, kan hij alleen nog een beroep doen op de garantieregeling.
Op de begane grond zijn matte, antracietkleurige gerectificeerde tegels aangebracht. Droog geperste tegels die weinig tot geen water opnemen en waarvan de zijden zijn bijgeslepen. Hierdoor ontstaat bij de overgang van het zichtoppervlak van de tegel naar de zijkanten een scherpe hoek. Al bij een zeer klein hoogteverschil is dan tussen de tegels onderling een overgang te zien en te voelen.
Tijdens de bezichtiging constateert de arbiter dat de vloer zeer netjes is gelegd, met rechte strakke smalle voegen van gelijke afmeting en nauwelijks zichtbare afwijking in de voegbreedte. Hoogteverschillen zijn niet aanwezig. De tegel onder de eetkamertafel daarentegen ligt hoger dan de omliggende tegels. Het hoogteverschil van minder dan 1 mm valt echter binnen de gangbare criteria (Stabu verwerkingsvoorschriften). Een bouwtechnisch gebrek is het zeker niet.
Dat geldt ook voor de doffe plekken – met een maximale afmeting van circa 5 cm – die incidenteel doorlopen naar de naastgelegen tegel. De vlekvorming is volgens de arbiter inherent aan de gekozen kleur en reflectiegraad (mat) van de tegel. Met uitzondering van een tweetal plekken in de keuken, die mogelijk het gevolg zijn van schoonmaakwerkzaamheden. De aanwezige vlekken doen geen afbreuk aan de functionaliteit van de tegelvloer en zijn aan te merken als een esthetisch gebrek. En esthetische kwesties vallen buiten de garantie.
De vlekvorming in de tegelvloer van de badkamer is hetzelfde verhaal. Die vlekken zijn te kwalificeren als gangbare gebruiksvlekken, als gevolg van water, kalk- en zeepresten in een natte cel of op lastig te bereiken locaties. Eenmaal bij de vloertegels achter de voordeur aanbelandt, ziet de woningeigenaar de bui al hangen. En inderdaad: de tegelvloer is niet scheef gelegd.
De eigenaar wordt voor 100% in het ongelijk gesteld. De proceskosten à 6.497,70 euro komen voor zijn rekening.
Bewerkt naar het desbetreffende verslag van de Raad van Arbitrage
Geschilnummer 81.108
Tekening: Pennestreek/Tony Tati
Dit artikel verscheen in januari 2019 in het blad Aannemer. Klik hier voor een (proef)abonnement.
Discussie zien we graag op Aannemervak, maar wel met respect voor elkaar. Wij vragen daarom om onder volledige naam te reageren. Lees onze andere regels voor discussie hier. Met het plaatsen van een reactie verklaart u zich akkoord met deze regels.