Als ik mijn ogen sluit, droom ik even weg en bedenk hoe het wonen er over zo’n 20 jaar uit gaat zien. Komt er dan bijvoorbeeld nog schoon water uit de kraan? Hebben we allemaal een hybride waterpomp, liggen onze daken vol zonnepanelen? Natuurlijk staat er dan een laadpaal bij elke parkeerplaats. Werken doen we hoofdzakelijk vanuit huis en kantoorpanden zijn omgetoverd tot woningen, waar we in communities samenleven en toegang hebben tot allerlei voorzieningen. Onze kinderen wonen in Tiny Houses, ademen schone lucht in en zijn totaal zelfvoorzienend. Onze ouderen worden door robots verzorgd en sensoren helpen ons om te monitoren hoe het met ze gaat.
Wakker worden
Dan sta ik weer in de realiteit. Vooralsnog komen we circa 390.000 woningen tekort, of in elk geval voldoende voorzieningen om te kunnen leven en laten leven. En ik bedenk mij vooral welke randvoorwaarden er nodig zijn om de toekomst te kunnen faciliteren. Dan gaat het om een aantal essentiële zaken, zoals de infrastructuur om voldoende energie te kunnen distribueren. Als we allemaal elektrisch moeten gaan rijden, dan zullen er voldoende laadpalen moeten komen die ook voldoende gevoed worden. Bestemmingsplannen moeten snel aangepast kunnen worden en vergunningsprocedures aanzienlijk versoepeld. Als er meer woningen worden aangesloten op de riolen, dan zullen ook de waterzuiveringsinstallaties voldoende capaciteit moeten hebben. En zo kan ik wel even doorgaan.
Ecosystematisch denken
Ecosystemen bestaan uit elementen die in een constante onderlinge wisselwerking afhankelijk van elkaar zijn. Een regio kan gezien worden als een ecosysteem. En het lijkt logisch: als een projectontwikkelaar samen met een architect een woonwijk ontwerpt, gaat het niet alleen om wonen. Het gaat om de infrastructuren, de toegangswegen, wandel- en fietspaden, parkeermogelijkheden, de voorzieningen zoals scholen, winkels, medische centra, afvalverwerking etc. En het moet ook nog ‘leefbaar’ en ‘betaalbaar’ zijn. Dat alles afgestemd op de toekomstige bewoners en hun behoeften op de lange termijn. Dat vraagt meer dan een technische benadering. Dat vraagt vooral iets van de opdrachtgever(s) en zijn vermogen tot ecosystematisch denken. Daar droom ik van, dat we dat gaan leren om de toekomst zinvol vorm te geven.
Anneke Witte heeft als Expert Vastgoed en Infra ervaring in en een enorme passie voor de bouwsector. Haar belangstelling gaat uit naar projecten in de uitvoeringsfase en naar de wijze waarop de overheid voorziet in de randvoorwaarden om te kunnen bouwen. Ze bewondert bouwers vanwege hun grote aanpassingsvermogen. Lees alle blogs van Anneke Witte.
Discussie zien we graag op Aannemervak, maar wel met respect voor elkaar. Wij vragen daarom om onder volledige naam te reageren. Lees onze andere regels voor discussie hier. Met het plaatsen van een reactie verklaart u zich akkoord met deze regels.